کشف و شهود عرفانی از منظر آیـات

کشف و شهود عرفانی به معنای نوعی خاصی از شناخت و معرفت است که از طریق طی مراحل ریاضت، زهد، تقوا و پاکی روح به دست می‌آید و در آن عارف، حقایق عالم هستی را به نحو علم حضوری آن‌چنان که هست، می‌یابد. از آنجا که برخی از علما، به ویژه فقیهان، بر کشف و شهود تاخته و آن را یک موضوع وارداتی در مباحث معرفتی اسلامی معرفی نموده‌اند، انجام تحقیق حاضر با تکیه بر آیات قرآن، به عنوان مهم‌ترین منبع معرفت و شریعت اسلامی بس مهم می‌نماید. تحقیق حاضر که از نوع توصیفی تحلیلی است، با استفاده از منابع دست اول تدوین گردیده و نتایج ذیل به دست آمده‌اند:
1. کشف و شهود به عنوان نوعی معرفت حضوری و شهودی، هم در قرآن مورد تأیید قرار گرفته، هم در روایات؛ 2. ابزار کشف و شهود علاوه بر وحی، عقل و قلب نیز مورد تأیید و تأکید عرفا می‌باشد؛ 3. کشف و شهود عرفانی، نه تنها با شریعت در ستیز نیست، بلکه همگام و ملازم آن است؛ 4. آیات بسیاری را مفسران بر کشف و شهود عرفانی تفسیر نموده‌اند که از باب نمونه به آیات 29 انفال؛ 22 زمر؛ 75 انعام؛ 69 عنکبوت؛ 128 نحل و 257 بقره می‌توان اشاره کرد.